Dag 467: Tien dingen die ik zou doen als ik weer kind was

Wat lijkt het me fijn om weer een dagje kind te zijn. Dat je gewoon de hel dag kan spelen en je nergens zorgen om hoeft te maken. Ik vond het echt heerlijk bij de kleuters en had in de buurt veel vriendinnetjes waarmee ik heel veel buiten speelde. Nu eens goed nadenken wat ik  nou zou doen als ik ooit weer een dagje kind was.

Bij papa/mama op schoot zitten

Ik vind het nog steeds fijn om op de bank lekker tegen ze aan te hangen, helemaal als je je niet helemaal goed voelt. Toen kon je nog gewoon lekker bij ze op schoot kruipen, zonder dat je te zwaar bent. En ik denk dat zij af en toe ook nog weleens zouden willen dat wij (ik en broer en zus) weer even klein waren en op schoot kwamen zitten.

Buiten spelen tot het donker wordt

Dat vond ik zo leuk aan de zomer, dan mocht je na het eten nog buiten spelen. En helemaal in de vakantie mocht dat lang! Ik was sowieso het liefste buiten, lekker touwtje springen, stoepkrijten en 1,2,3-fotomodel, de hele dag door. En ’s avonds was het natuurlijk extra stoer.

Tekenen

Wat heb ik vroeger veel getekend zeg. En nu doe ik dat helemaal niet meer. Op een gegevenmoment moeten je tekeningen mooi zijn, krijg je er opeens cijfers voor. En dan kom je er achter dat je eigenlijk niet zo heel mooi kan tekenen, maar ik vond het wel altijd heel leuk. En nog steeds heb ik wel eens zin om te tekenen. Een probleem is alleen dat ik nooit weet wat, en dat ik ook niet door kan gaan tot het perfect is. Ik wil altijd dingen in één keer goed doen en anders stop ik er maar mee. Nu ben ik totaal niet perfectionistisch, ik hou gewoon niet van verbeteren. En dan wordt het niet mooi en heb ik daar de pest over in. Tja...en toch lijkt het me wel grappig om mee te doen aan de drawing challenge die ik hier tegen kwam.

Slaapfeestje

Oké, heel soms doe ik het nog wel eens, een slaapfeestje houden met vriendinnen. Maar nu vind ik mijn eigen bed toch wel heel erg fijn. Maar ja, slaapfeestjes zijn gewoon heel erg leuk. Heel lang kletsen en dan een boze ouder die kwam zeggen dat je nu toch echt moest slapen. Of gewoon met één vriendinnetje een logeerpartijtje. In de vakantie gingen we wel eens dagen achter elkaar, eerst ik bij haar, dan zij bij mij etc. Geweldig!

Playbacken

Oh wat  heb ik veel dansjes gemaakt. Het aller eerste liedje dat ik ging playbacken was “wij zijn kwaad op elkaar” van Kinderen voor Kinderen, in groep 3. Voor de verjaardag van de juf.

Later had ik met de meisjes uit de buurt een Spice Girls groepje en we gingen iedere week repeteren. Uiteindelijk zouden we een optreden voor de buurt geven. Daar is eigenlijk nooit iets van gekomen, maar we hebben wel lol gehad. Ik was Ginger Spice, want er was een ander meisje dat blonder was dan ik dus die kon beter Emma zijn. Oh en mijn borsten waren groter, niet geheel onbelangrijk ;) 

Knutselen

Naast tekenen heb ik ook ontzettend veel geknutseld. Met papier en later ook met vilt. Gingen we zwartepietenbroches maken. En ieder jaar met Sinterklaas een stoomboot van cake. Dat was echt geweldig!

Leuk knutsel idee trouwens die cake: men neme een cake, snijdt hem doormidden en doet daar iets van chocoladeboter tussen. Een rietje (of zo’n staafje met van dat poeder) als mast en dropveters (of die rode) daar aan. En met opeetpapier kan je daar vlaggetjes aan hangen. We hadden altijd manna en opeetpapier dus, en daarmee kon je dan de hele boot versieren, en pakjes maken!

Nu knutsel ik eigenlijk nog steeds wel, maar niet meer zo dat knippen en plakken. Was wel leuk!

IJsje kopen bij de ijscoman

Bij ons kwam in de zomer iedere dag de ijscoman langs. En soms mochten we een ijsje. Ik nam standaard aardbei-banaan. De rest was veel te exotisch voor mij. Oh, en met spikkels natuurlijk! Ik wil niet zeggen dat ik nu nooit meer een ijsje eet (in tegen deel), en dat ik dat nooit meer bij de ijscoman haal (er staat vaak zo'n karretje vlakbij mijn ouders), maar dit had altijd iets heel speciaals ofzo. Die benzinelucht en met iedereen uit de buurt ervoor wachten. Oh en optijd een centje halen thuis, want anders ging die alweer weg. En natuurlijk die spikkels, die neem ik nu alleen nog maar als ik een softijsje haal...maar het blijft lekker!

Sorry ik kom echt niet verder dan zeven items! Er zijn vast nog veel meer dingen, maar ik kan het nu echt niet bedenken. Ik vind wel dat ik heel uitgebreid bij alles heb verteld, dus dat maakt het weer een beetje goed.

Read More

Dag 463: Ben jij geworden wat je vroeger wilde worden?

Gister werd er op Twitter een interessante vraag gesteld: ben jij geworden wat je voeger wilde worden? Dat ging over het beroep wat je vroeger op de basisschool wilde doen, later, als je groot bent. Mijn antwoord: nee.

Nu ben ik nog niks, maar ik wordt iets heel anders dan wat ik vroeger altijd zei. Ik wilde juf worden, dolfijnentrainster en heks. Die heks, dat is misschien wel gelukt, maar de rest niet bepaald. Dolfijnentrainster wist ik toen wel dat dat onrealistisch was, ik kon niet eens 7 meter onder water zwemmen!

Nu word ik dokter. Een vak dat veel kinderen opnoemen in het kringgesprek. Ik weet nog dat zeker de helft van de groep dokter danwel dierenarts wilde worden. Ik niet, juf, dat leek me leuk.

Ook op de middelbare school heb ik de eerste 4 jaar nooit aan geneeskunde gedacht. Wat ik wel wilde wist ik toen niet, ik wou in ieder geval geen WO studie doen en al helemaal geen geneeskunde: 6 jaar studeren? Veel te lang! Ik was liever praktisch bezig, ik zou wel HBO gaan doen.

Dus ik begon met kijken bij HBO studies, fysiotherapie, ergotherapie, dat soort dingen (geen Pabo, hoe kan ik kinderen nou grammatica leren als ik het zelf niet eens snap?). Conclusie: geen uitdaging. Iedere keer als ik dat aan iemand vertel voel ik me een beetje schuldig, alsof ik me verheven voel. Maar dat is absoluut niet zo. Ik had het idee dat het kant en klaar werd aangeleverd en dat ik zelf niet meer hoefde na te denken. Ik zou de uitdaging gaan missen. Dat is denk ik net het verschil tussen HBO en WO.

Uiteindelijk, op aandringen van moeders, toch maar bij Geneeskunde gaan kijken. En dat vond ik leuk! Met mensen bezig zijn, ziektes zijn interessant, geen andere studie kon eraan tippen. En die zes jaar studeren, ach daar zou ik wel doorheen komen.

Wat wilde jij vroeger worden? En wat ben je nu?

Read More

Dag 455: Karen en mr. Ed

Toen ik vriendin S. vertelde dat ik een reuzen koe ging haken, was haar reactie: voor wie? Voor mij?
Bij wat navraag bleek dat ze wel een koe wilde omdat haar paard op een koe lijkt. Maar twee koeien haken, daar had ik eigenlijk niet zoveel zin in (achteraf gezien had het makkelijk gekund), dus ik vroeg haar wat ze nou écht het liefste als dier wou. Haar antwoord: een kameleon, net als in Tangled.
En laat Christel Krukkert daar nou net een patroon van hebben, dus haakte ik een kameleon, genaamd Karen.

Maar toen kwam er nog een verzoek van haar zusje. Of ik misschien een paard kon haken. paarden...hmm daar heb ik echt helemaal niks mee. Maar voor zo'n klein meisje kan ik dat niet laten toch? Dus een zoektocht op Ravelry leverde mij dit patroon op. Ik moet zeggen, het is niet het beste patroon wat ik ooit gevolgd heb, maar wel vrij eenvoudig. Eerst dacht ik: het lijkt wel een tekel. Met poten eraan leek het meer op een hert. Maar de manen maakte alles goed. Alleen, die ellendige oren, die blijven maar omvallen. Dus die heb ik zelf maar bedacht. Een leuke knipbeurt, een bles borduren en klaar is kees. Hij (of zij) is mr. Ed gedoopt. Voor die nieuwe oren kun je trouwens kijken op mijn Ravelry.

Read More

Dag 453: Tien dingen die ik zou doen als ik miljonair was

Ik heb een behoorlijke wensenlijst. En de dingen die erop staan zijn stuk voor stuk vrij prijzig. Daarom is het ook één van mijn levensdoelen om rijk te worden (oké dat is niet helemaal waar, maar zou wel fijn zijn). Vroeger zei ik altijd: ik trouw een oude rijke Italiaan, dan kan ik in zo’n mooi kasteel wonen en met een cabrio cadillac rijden en hij gaat snel dood (Italië was natuurlijk omdat het daar mooi weer is en dan ook het dak open kan van die carbio). Dat gaat me toch wel iets te ver, maar een leuke bijkomstigheid van mijn studie is dat artsen veel geld verdienen (dit is overigens absoluut niet de reden waarom ik geneeskunde ben gaan studeren, maar dat is een ander verhaal). Dus als ik een miljoen heb, weet ik daar een hoop leuke dingen mee te doen. Een beetje schuldig voel ik me er wel over dat er in die lijst niet bovenaan staat: geld aan een goed doel geven, of iets dergelijks. Maar een miljoen is VEEL, dus er blijft vast wel iets over.

Familie geld geven

Ik ben een beetje sociaal hoor. Ik zou mijn gezinsleden (ouders, broer, zus, zelfde van René zn kant) allemaal wel een mooi geld bedrag geven!

Huis kopen

Ik zou graag een groot vrijstaand huis willen, met een groot stuk land eromheen. Daarbij natuurlijk wel een tuinman, want mijn vingers zijn alleen groen als er iets heeft afgegeven. Het liefst ook niet in the middle of nowhere, dat je ook nog wel beetje snel bij de stad en bewoonde wereld bent. Ik zou daar graag een eigen hobbykamer willen, en een ruimte waarin René kan knutselen (sleutelen, uitvindingen maken). Ook een fitnesskamer zou tof zijn, met groot scherm dat je tijdens het fietsen film kan kijken. Of dat je moet fietsen om die film aan de gang te houden. Daar hangt helaas wel een prijskaartje aan.

Auto’s kopen

Ik ben een meisje maar ik kick wel op een aantal auto’s (ja een aantal!). Zo wil ik sinds ik de eerste keer Grease heb gezien (op m’n 7^e ongeveer) een roze Cabrio Cadillac, zo één met van die vinnen aan de achterkant. Iemand mag hem wel zo ombouwen dat hij zuinig/milieubewust rijdt. Ook een Volkswagenbusje staat wel hoog op mijn verlanglijstje. Zo omgebouwd dat je er in kan slapen, en daar dus lekker mee op vakantie gaan. Daarnaast wil ik nog een Mini, die kan je overal parkeren, hartstikke handig! En tot slot zou ik nog een grote auto willen, omdat dat gewoon handig is, als je kinderen hebt enzo. Maar die laatste vind ik niet zo mooi, maar is dus wel handig.

Vleugel kopen

Ik speel piano (niet zo vaak, maar vind het wel leuk). En wat is er nou mooier dan een grote vleugel in je huis? :D

Op vakantie gaan

Een lange reis maken door een land/werelddeel. Nu trekken Afrika en Azië mij niet zo, maar ik zou best 3 maanden door Amerika willen trekken ofzo. Dat kan sowieso wel later, als ik het echt wil, maar zo is het helemaal zonder zorgen.

Disney schuldbol kopen

Weet ik niet of ik dat echt zou doen, maar iets wat eerst wel op mijn lijstje stond is een schudbol/snowglobe kopen van Disney. Ze hebben er daar een aantal, die onwijs groot zijn, en onwijs gaaf en…onwijs duur!

Kast vol wol

Dat lijkt me nou gaaf he, zo’n IKEA expedit kast helemaal vol met wolletjes, op kleur volgorde enzo.

Schoenen kopen omdat ze tof zijn

Schoenen in mijn maat (44,5) zijn nogal prijzig. Sportschoenen (unisex) niet natuurlijk, maar nette schoenen wel. En daarom koop ik ze alleen als ik ze echt nodig heb (vanuit vrouwelijk oogpunt natuurlijk), ze moeten ook wel echt lekker zitten en ook bij veel kleren staan. En toch zou ik heel graag knalrode pumps willen hebben. Tja, dat loopt voor geen meter natuurlijk, en staat maar bij weinig kleren, en als ze dan 200 euro zijn, doe ik dat maar niet. Maar als je toch miljonair bent, waarom niet?

Goed doel

Oké dan toch maar geld aan een goed doel geven. Ik weet eigenlijk niet welk doel en heb er vaak mijn twijfels bij hoe goed het geld terecht komt.

Sparen

En wat er dan nog over is, zal ik gewoon sparen, zodat ik na al deze aankopen ook gewoon zorgeloos kan leven. J

Read More

Dag 491: Eerste klas

Nu ik in Delft woon reis ik weer veel vaker met de trein. Was dat voorheen 2 á 3 keer in de week, nu is het ongeveer iedere dag. En om nou te zeggen dat het mijn grootste hobby is…nee, dat toch niet. Vroeger, toen ik nog college had, reisde ik buiten de spits, van een eindstation naar een ander groot station (en weer terug), dus genoeg plek om te zitten. Nu is dat helaas anders: om ’n uur of acht (of eerder) de trein heen en precies rond spitsuur weer naar huis, en mijn beginpunt is een station halverwege.

Iedere ochtend komt dan die trein aan en zie je weer iedereen op elkaar gepropt staan. Behalve op één plek: 1^e klas. Daar zitten maar 3 mensen in een ruimte van ongeveer 20 stoelen. Zonde van al die ruimte!

Waarom schaffen we 1^e klas niet gewoon af, en maken we die stukken niet gewoon 2^e klas? Zoveel toegevoegde waarde heeft het niet, op een paar centimeter extra bilruimte. Ook betwijfel ik het ten zeerste of al die 3 1^e klas reizigers ook echt een 1^e klas kaartje hebben. En bovendien hoeven wij 2^e-klassers niet meer iedere dag te ruiken welke deo die meneer in pak heeft gebruikt of hoe hard dat meisje heeft gewerkt.  

Ben jij een 1^e klas reiziger? Sorry, maar het verschil in klasse is in onze cultuur al niet zo groot, iedereen staat in dezelfde rij bij de supermarkt, en WAAROM wil je meer betalen voor je vervoer wat ook voor jou te laat komt? En wij 2^e-klassers bijten heus niet hoor, heel gezellig bij ons!

Read More

Dag 489: Haken

Met alle grote veranderingen hier, heb ik besloten dat ik ook wat vaker wil bloggen over de dingen die ik aan het haken ben. Zoals ik eerder weleens schreef, ben ik verslaafd geraakt aan haken. Als ik voor de tv zit zonder haaknaald wordt ik daar best onrustig van. Het is gewoon heerlijk ontspannen, en er zijn ZO veel leuke dingen om te haken! Het leukste vind ik om het voor mensen te haken, ook gewoon omdat het hier anders zo vol wordt.

Nu is mijn kleine nichtje (waarvoor ik destijds een mobiel van vilt maakte) vorige week alweer 1 jaar geworden. En dat moest natuurlijk groots gevierd worden. Mijn zus (moeder van nichtje ;)) wou graag een grote koe voor op haar kamertje. Zo gezegd zo gedaan, en vol goede moed begon ik aan het patroon van Stella van Christel Krukkert. Met haaknaald 4, zou wel groot genoeg worden dacht ik zo, want het patroon is 20cm met haaknaald 2,5. Maar...die Stella werd niet groot genoeg. Ze is ongeveer 30cm geworden. Een tweede poging dan maar, met driedubbele draad ditmaal en haaknaald 5. Nou het heeft me heel wat spierkracht en pijn in de handen gekost, maar het resultaat mocht er wezen! Stella 2.0 is ongeveer een halve meter lang en zo'n 30cm hoog. Groot zat dus voor een kindje van 1 jaar!

En zoals ik bovenaan al zei: ik vind het het leukst om beesten voor mensen te maken. Bovendien is er hier gewoon niet genoeg ruimte voor al die knuffels. Daarom heb ik Stella 1.0 te koop aangeboden, samen met nog een paar andere gehaakte dingen. Ook m'n moeder heeft wat gebreide knuffels te koop aangeboden, en omdat zij niet zo actief is op internet laat ik het hier ook zien. Dus kijk even onder het nieuwe hoofdstukje.

Read More

Dag 484: Tien dingen die ik over mezelf geleerd heb

Tijdens je coschappen moet je continu om feedback vragen. Op die manier leer je behoorlijk wat over jezelf. Het is ook wel grappig dat uitgerekend deze week dit het lijstje van tien is, want donderdag moet ik met een studie adviseur praten omdat ik voor twee coschappen voor twee verschillende onderdelen (één per coschap) onvoldoende heb, maar daarover later meer.

Anyhow: het laatste jaar heb ik dus behoorlijk wat over mezelf geleerd. Sowieso ben ik er de laatste jaren steeds meer achter gekomen hoe ik in elkaar steek. Nu even die dingen op een rijtje zetten.

Ik kan niet boos worden

Ik wordt verdrietig, teleurgesteld, geïrriteerd, maar echt boos? Nee. Op de momenten dat ik boos zou moeten zijn, en als je dan iets moet doen, je moet schreeuwen (bijvoorbeeld als het OV je verkeerd voorlicht), ga ik huilen. Een totaal irrelevante emotie, waarmee je alleen maar heel veel aandacht trekt.  En ook andere momenten, dat boos worden goed zou zijn, laat ik het maar voorbij waaien en incasseer ik het. Niet een hele handige eigenschap, maar het maakt me natuurlijk wel heel lief ;)

Ik hou rekening met anderen

Als je naar de film gaat met z’n tweeën en de één wil naar film A en ik wil naar film B, zullen we uiteindelijk naar film A gaan. Ik heb gewoon geen zin in gedoe en ben bang dat de ander het anders niet leuk vind. Als ik iets al een keer gezien heb, en een mede-co nog niet, zal ik die laten gaan, zelfs op gaan zoeken, ook al zou ik het best leuk vinden het nog een keer te zien. En dit laatste klinkt heel logisch, maar er zijn dus mede co’s die helemaal niet aan hun collega’s denken. Ook hou ik me weleens in als ik een antwoord weet, om de ander een kans te geven. Met als gevolg dat de arts dan soms denkt dat we het allebei niet weten. Dit maakt me dus wel heel sociaal, maar soms cijfer ik mezelf daardoor ook een beetje weg.

Ik ben niet assertief

Als iemand me een snauw geeft, of als ik een “beneden niveau” krijg, ga ik daar niet tegen in. Ik kom op zulke momenten niet voor mezelf op. Ja, daarna bedenk ik wel 100 gevatte opmerkingen, maar op dat moment sla ik dicht. Absoluut niet handig!

Ik hou niet van lang winkelen in een drukke stad

Winkelen op zich vind ik best leuk. Als ik weet wat ik wil hebben, het niet te warm is buiten en het vooral niet te druk is, vind ik het best leuk om een dag door de stad te lopen. Maar zodra het drukker wordt, en overal warm is, vind ik het al snel vervelend worden. Benauwd, lange wachtrijen voor te kleine pashokjes, dat soort dingen. En dan is er ook nog het probleem dat ik door mijn lengte heel veel kleding niet pas, wat winkelen soms gewoon erg frustrerend maakt.

Ik hou niet van uit gaan

Ik zit veel liever met vrienden thuis met een drankje erbij, te kletsen, spelletje te spelen, zoiets. Of in een kroeg, dat vind ik ook leuk. Maar dansen in een club en dat je in iemands oor moet schreeuwen om elkaar vervolgens alsnog niet te verstaan? Mij niet gezien hoor (helaas toch wel, af en toe moet je).

Ik slaap beter als ik met René slaap

Als ik alleen ben, wordt ik ’s ochtends wakker en ga ik m’n bed uit. Omdraaien heeft geen zin, opstaan is de enige remedie. Als René er is, wordt ik een soort van gedwongen me nog eens om te draaien, en op een wonderbaarlijke manier val ik dan wel in slaap en kan ik lekker lang uitslapen (voor mijn doen).

Ik ben verslaafd aan chocola

Na een weekje zonder wil ik echt een stukje chocola. Of iets met chocola.

Ik ben goed in contact met patiënten

Dat is feedback die ik regelmatig te horen krijg. Ik ben rustig in het gesprek en heb een fijne stem om naar te luisteren. Ik kom warm over en mensen willen hun verhaal wel aan mij vertellen. En als dat keer op keer gezegd wordt, geloven we dat maar he? ;)

Ik kan niet tegen kritiek

Ik schiet gelijk in de verdediging, of begin met “nou…”. Iets wat m’n moeder me gister zei, en ja eigenlijk heeft ze wel gelijk.

Ik wordt chagrijnig als ik m’n ouders lang niet heb gezien

Iets waar ik pas achter ben gekomen. Door allerlei afspraken had ik m’n ouders een maand niet gezien. Ik had toen nergens meer zin in en wou het liefst thuis onder een dekentje zitten. Dat weekend ging ik een dag naar m’n ouders, en gelijk zal ik vol nieuwe energie, en had ik weer zin in de nieuwe week. Conclusie: ik miste m’n ouders. Gelukkig maar!

Read More

Dag 480: De Vraag

Iedereen kent dat wel, van die situaties waarin altijd het zelfde wordt besproken en gevraagd. Na drie keer dezelfde vraag denk je: zal ik een bordje omhangen, of een kant en klare brief schrijven, zodat ze het zelf kunnen lezen? Enkele voorbeelden: wat voor studie doe je nu, hoe gaat het met je studie, hoe is het met …. (je vriendje, een oude gemeenschappelijke vriend, vul zelf maar in). En dan zijn er twee die specifiek voor mij zijn: hoe lang ben je, met de subvraag: is dat niet lastig? En: weet je al wat je later wil worden? Die eerste is niet zo’n probleem, vind ik zelfs wel leuk, want dan kan ik weer even klagen dat het belachelijk is dat ik wordt gedwongen merkbroeken te dragen en dus ook gedwongen ben twee keer zoveel geld uit te geven aan kleding en schoenen. Die tweede vraag, dat is echter een heel ander verhaal.

Tijdens mijn co-schappen wordt die overal gesteld. Op iedere afdeling en ieder persoon met wie je (even) samenwerkt. Vooral bij chirurgie, want ja, je staat op OK en je moet het toch ergens over hebben als je drie uur in een buik staat te turen. Daarnaast wordt ‘ie ook nog op iedere andere gelegenheid met mensen (verjaardagen, gezellig met vriendinnen, overal waar je verteld wat je studeert) gesteld. En soms is dat dus zo’n tien keer per dag en als je geluk hebt maar één keer per dag.

Don’t get me wrong: ik snap dat het interesse is, en dat is heel leuk! En dat vind ik ook heel aardig!

Ik denk dat het vooral aan het antwoord ligt, dat ik keer op keer moet geven, dat ik het een vervelende vraag vind. Daarom hier één maal uitgebreid antwoord op de vraag:

Weet je al wat je later wilt worden?

Nee, dat weet ik nog niet. Ik heb echt nog geen idee.

Ik weet wel wat ik absoluut niet wil. Geen chirurg, geen radioloog en geen internist. Chirurgie vind ik hartstikke leuk, het tempo en de droogheid enzo, maar 3 uur opereren…jongens, na een half uur vind ik het wel weer lang genoeg geweest. Daarnaast ben ik gewoon heel onhandig/niet precies genoeg, zal ik zo in handen van co-assistenten en mezelf gaan snijden en per ongeluk de verkeerde dingen doorknippen/snijden. En laten we het over steriliteit nog maar niet hebben. Interne is mij veel te uitgebreid. Over ieder scheetje en ieder pijntje nadenken of het niet in een groter complex geheel past: GET A LIFE! Uitgebreid discussiëren over alles…en het zijn gewoon een beetje nerds. Ik ben zelf niet zo’n enorme studiebol en hou wel van een beetje tempo, dus tja, dat valt af. Radiologie, daar wil ik eigenlijk geen woorden aan vuil maken. Maar in het kort: de hele dag in een donker hok naar je computer staren? No thanks! En ik ben geneeskunde gaan studeren voor de mensen en die zie je dan amper.

Dan blijven er nog maar 500 mogelijkheden over. Kinderarts, lijkt me hartstikke leuk, maar dat vinden alle andere meiden ook. Het zijn hele lange dagen, en een beetje interne maar dan op kindjes. Psychiatrie, de ziektes vind ik heel boeiend, maar de actie en het met je handen bezig zijn mis ik wel een beetje (maar misschien lag dat aan mijn afdeling).

Wat ik het liefste wil is iets met (redelijk) normale werktijden, zodat ik ook nog een leven buiten het ziekenhuis kan hebben. Iets wat je ook zou combineren als je eventueel kinderen hebt, dus waar je parttime zou kunnen werken. Ook iets waar je niet 5 uur over alle kleine dingen na gaat denken, dus wat een beetje snel gaat. Het mag eventueel nog een beetje snijdend zijn, bijvoorbeeld Dermatologie (moedervlekken weg halen). En het zou ook leuk zijn als er niet alleen maar oude zeurende mensen komen. Best lastig dus.

Huisarts staat vrij hoog in het rijtje, maar kinderarts blijft door mijn hoofd heen spoken. Psychiatrie zou ik nog wel op een andere plek willen zien en Dermatologie ben ik heel nieuwsgierig naar!

Of misschien toch maar reumatoloog? Die auto-immuunziekten vond ik altijd erg interessant en ze hebben hele relaxte werktijden. Alleen jammer dat we daar niks van zien tijdens de co-schappen.

Kortom: er zijn nog een hele hoop opties en ik ben hard aan het nadenken! Hopelijk kom ik snel HET vakgebied tegen.

Read More